UIC: Rola KDP na świecie będzie rosła

O roli kolei dużych prędkości (KDP) na świecie mówiono dziś w Łodzi na konferencji „Współczesne dworce jako wielofunkcyjne węzły przesiadkowe” zorganizowanej przez Fundację Projektów Obywatelskich. Przedstawiciele Międzynarodowego Związku Kolei (Union Internationale des Chemins de fer, UIC) podkreślali zgodnie, że znaczenie pociągów tej kategorii będzie rosło. Widoczne jest to m.in. w statystykach długości sieci KDP.

Kolej dużych prędkości to nie tylko szybkość

I tak obecnie łączna długość linii kolejowych dużych prędkości oceniana jest na ok. 36 tys. km. Kolejne 18 tys. km jest już budowane, a istniejące plany obejmują powstanie dalszych 35 tys. km tras. Znacznie zwiększy się także liczba państw eksploatujących KDP. – Dziś takich krajów jest 14. W 16 budowane są nowe linie, w 36 się je planuje – wskazywał Takumi Ishii, przedstawiciel Kolei Japońskich. Część z projektowanych tras powstaje w państwach, w których KDP już istnieje. W sumie krajów, które użytkują, budują bądź planują trasy dużych prędkości jest 43.

Jak podkreślał jednak Iñaki Barrón, dyrektor komitetu kolei pasażerskiej i dużych prędkości w UIC, istota KDP nie ogranicza się do zmniejszenia czasu przejazdu. – Dla wielu ludzi kolej dużych prędkości to po prostu pociągi, które jeżdżą szybciej niż inne, ale to nieprawda. Chodzi o cały system, o pociągi najwyższego standardu wykorzystujące także najlepszą i najlepiej położoną infrastrukturę, mające najlepszy marketing itd. – opisywał.

Kluczowa dla sukcesu jest lokalizacja dworca i jego dostępność

Wskazywał on na bardzo duże znaczenie lokalizacji obsługujących KDP dworców. – Jeśli z Łodzi do Warszawy dojeżdżalibyśmy w pół godziny, ale dworzec w stolicy byłby położony źle, to nie dawałoby to dobrego efektu – mówił. – Stacje są więc kluczowe dla wszystkich KDP. W każdym przypadku ważnym pytaniem jest, ile dworców należy wybudować w danym mieście, a ich lokalizację trzeba rozważać z kilku różnych perspektyw: zarządcy infrastruktury, miasta, przewoźnika i pasażera – przekonywał.

Dodał też, że budowa dworca w dobrej lokalizacji może wymagać czasem bardzo dużych nakładów. – W Seulu powstał w tym celu tunel o długości aż 51 km – podawał przykład. Podkreślał, że współczesny dworzec musi spełniać wysokie wymagania dostępności rozumianej nie tylko przez pryzmat potrzeb osób niepełnosprawnych, ale także powiązań z innymi środkami transportu, a nawet czasu, jaki jest niezbędny na wymianę pasażerską czy na dotarcie od wejścia do budynku do drzwi wagonu.

Chiny: 26 tys. km tras i miliard pasażerów rocznie

Dużo miejsca poświęcono przykładowi bardzo intensywnego rozwoju kolei dużych prędkości w Chinach. Pierwszą linię tego standardu otwarto tam w 2008 r. Miała 672 km długości. W ciągu kolejnego roku dobudowano kolejne 2 tys. km, a w 2016 r. sieć osiągnęła aż ok. 26 tys. km. Jak zapowiadał Baoshi Huo, przedstawiciel UIC z Chin, obecne plany zakładają budowę dalszych 20 tys. km tras, by w 2030 r. Chiny dysponowały rozległym systemem KDP o łącznej długości linii ok. 45 tys. km.

– Koleje dużych prędkości pozwoliły radykalnie skrócić czas przejazdu pomiędzy ważnymi miastami. Np. trasę Pekin – Szanghaj, która ma ok. 1300 km, pokonywało się dawniej najszybszym pociągiem w 12 godz., a dziś w niecałe pięć – wskazywał. W zeszłym roku Koleje Chińskie przewiozły pociągami KDP ponad miliard osób. Sieć koncentruje się tam we wschodniej części kraju, ale w 2014 r. otwarto także długą linię na północny zachód biegnącą przez pustynię Gobi.