Za niewiele ponad dwa lata grudziądzkie tramwaje obchodzić będą swoje 120-lecie. Ich przyszłość rysuje się w jasnych barwach. Od roku prowadzona jest na terenie miasta kompleksowa modernizacja sieci tramwajowej – największa inwestycja od niemal 20 lat, kiedy to doprowadzono tory do osiedla Rządz.
Historia grudziądzkich tramwajów rozpoczęła się jeszcze w XIX wieku. W sobotę 13 czerwca 1896 roku nastąpiło uroczyste uruchomienie linii tramwaju konnego, która połączyła dworzec kolejowy z centrum miasta. Tory poprowadzono m.in. ulicą Dworcową, al. 23 Stycznia, a następnie przez Rynek Główny i ulicę Starą do Rybnego Rynku.
Wystawa, która dała początek tramwajom w Grudziądzu
Bezpośrednią przyczyną otwarcia sieci tramwajowej była odbywająca się w 1896 roku w Grudziądzu Wystawa Rzemiosła Prus Zachodnich. W dniu wystawy, w niedzielę 14 czerwca – jak czytamy w książce Marcina Klassy Grudziądzkie tramwaje i autobusy – „uroczysty kondukt, złożony z pięciu wozów tramwajowych oraz dorożek, wyruszył spod dworca o godzinie 10.45 i przemierzył trasę do terenu wystawy. Tłumy grudziądzan witały nowy środek lokomocji w mieście. Przez cały dzień tramwaje przewiozły 2180 osób.” Od poniedziałku już codziennie na 3-kilometrową trasę wyjeżdżało pięć wagonów, które przejeżdżały cały odcinek w 18 minut.
Zaledwie dwa lata później trasę wydłużono do Tarpna, a w kolejnym roku nastąpiła elektryfikacja. Tramwajami elektrycznymi rozpoczęto w Grudziądzu wozić pasażerów w dniu 12 maja 1899 roku, a linia tramwajowa o szerokości toru 1000 mm po przedłużeniu mierzyła 3,5 km. Tym samym niespełna 40-tysięczne miasteczko (liczba ludności dopiero w 1910 r. przekroczyła 40 tys.) posiadało elektryczne tramwaje wcześniej niż np. Kraków (pierwsze wagony elektryczne dotarły tu w 1901 r.) czy Warszawa (gdzie elektryfikacja sieci rozpoczęła się dopiero w roku 1908).
Lata chude, lata tłuste
Druga linia tramwajowa w Grudziądzu powstawała etapami przez wiele lat. Pierwszy jej fragment – poprowadzony ulicami: Toruńską oraz Chełmińską powstał już w 1911 r. i kończył się na wysokości ul. Bydgoskiej. Do wybuchu II wojny światowej tory doprowadzono do ul. Południowej i drogi dojazdowej do Rudnika. W tym momencie całkowita długość sieci osiągnęła 8 km.
Rozwój sieci – m.in. w konsekwencji zniszczeń wojennych – zatrzymał się na wiele lat i dopiero lata 70. przyniosły wraz z sobą dalsze inwestycje. W 1974 r. wybudowano pętlę przy ul. Południowej, po kolejnych 3 latach w Tarpnie, zaś w roku 1980 utworzono „trójkąt” do zawracania tramwajów przy dworcu kolejowym. Lata 80. to przede wszystkim przebudowa części tras z jednotorowych na dwutorowe [pozostałe fragmenty tras przed rozpoczęciem trwającej aktualnie modernizacji grudziądzkiej sieci tramwajowej nadal funkcjonowały jako odcinki jednotorowe.] Do położonego przeszło 5 km na południe od Śródmieścia osiedla Rządz tramwaje zaczęły dojeżdżać dopiero w 1996 r. Długość wszystkich torów MZK osiągnęła 18 km, a na kolejne inwestycje infrastrukturalne Grudziądz ponownie czekał bardzo długo.
To tylko fragment artykułu. Więcej na stronie Transport-publiczny.pl
Zapisz się do newslettera:
![Dziesięciu chętnych na wykonanie projektu rewitalizacji linii Gorzów – Krzyż [oferty]](https://www.rynek-kolejowy.pl//img/2018101615171120170901095052GorzowWlkpestakadakolejowaJPG732419.jpg_213-100.jpg "Dziesięciu chętnych na wykonanie projektu rewitalizacji linii Gorzów – Krzyż [oferty]")
