Elektryczny zespół trakcyjny „Capricorn” („Koziorożec”) produkcji Stadlera pobił nowy europejski rekord prędkości na torze 1000 mm. W tunelu na trasie Kolei Retyckiej udało się rozwinąć prędkość 163,02 km/h. Na co dzień pociągi po wąskim torze jeżdżą jednak wolniej – „tylko” 120 km/h.
Na miejsce bicia rekordu wybrano 19-kilometrowy Tunel Vereina na trasie Kolei Retyckiej – najdłuższy na świecie tunel kolei o szerokości toru 1000 mm. Otwarty w 1999 r. obiekt odgrywa istotną rolę w systemie transportowym kantonu Graubunden (Gryzonia). Łączy ze sobą linie Landquart – St Moritz i Bever – Scuol-Tarasp. Oprócz pociągów pasażerskich korzystają z niego także składy do przewozu samochodów oraz towarowe. Jego budowa trwała 8 lat i kosztowała ok. 670 mln franków szwajcarskich. Linia w tunelu jest jednotorowa z trzema mijankami.
EZT rozłączalny w trakcie jazdy
Czteroczłonowe „Koziorożce” produkcji Stadlera mają 76,5 metra długości. Trzy spośród członów pojazdu mają szerokie drzwi wejściowe w strefie niskiej podłogi. W dostosowanym do potrzeb osób o ograniczonej mobilności wnętrzu znajduje się 35 miejsc klasy pierwszej i 137 – drugiej. Aby umożliwić chętnie korzystającym z Kolei Retyckiej turystom podziwianie widoków, zapewniono możliwość otwierania okien. Zamówione po raz pierwszy w 2016 r. nowe jednostki miały zapewnić pasażerom nowy standard w zakresie komfortu podróży, informacji pasażerskiej, a także przewożenia rowerów, nart i innych rodzajów dużego bagażu.
Charakterystyczną cechą tych zespołów trakcyjnych jest ich rozłączalność, która ma zostać wykorzystana od grudnia bieżącego roku na trasie łączącej Landquart z St Moritz i Davos. Początkowy odcinek trasy, między Landquart a Klosters Platz, jednostka będzie pokonywać jako jeden zespół. Na stacji Klosters Platz nastąpi jej rozłączenie. Każda z dwóch sekcji pojedzie następnie w innym kierunku: jedna do St Moritz, druga – do Davos. Rozłączanie i łączenie w drodze powrotnej ma odbywać się w sposób całkowicie zautomatyzowany. W założeniu ma to pozwolić na bardziej efektywne wykorzystanie przepustowości jednotorowej linii Landquart – Klosters, po której pociągi kursują w szczycie co pół godziny. Rozwiązanie takie uznano za bardziej opłacalne, niż rozbudowa mijanek lub dobudowa drugiego toru w trudnym, górzystym terenie.
Po wąskim torze też można jeździć szybko
Pierwsze zamówienie na 36 nowych EZT złożono
w czerwcu 2016 r. Dostawy „Koziorożców” rozpoczęły się w kwietniu 2019 r., jednak przez ponad rok trwały próby na sieci Kolei Retyckiej – ostatecznie pojazdy zaczęły przewozić pasażerów na trasie Landquart – Davos – Filisur w grudniu 2020 r. W tym samym roku Kolej Retycka, wykorzystując prawo opcji, zamówiła
kolejnych 20 jednostek tego samego typu.
Uzyskany wynik nie przełoży się na codzienną eksploatację „Koziorożców”, których prędkość maksymalną producent określił jako 120 km/h. Pokazuje on jednak, że sama szerokość toru nie jest ograniczeniem dla szybkości i sprawności przewozów kolejowych. Mogą one – podobnie jak sieć Kolei Retyckiej – służyć mieszkańcom w codziennych dojazdach do pracy czy szkoły, zapewniając prędkość przejazdu porównywalną z wieloma konwencjonalnymi liniami normalnotorowymi.
W tym celu trzeba jednak odpowiednio poprowadzić linię (lub skorygować przebieg istniejącej), ułożyć nawierzchnię w odpowiedniej technologii oraz zadbać o odpowiednio szybki i dostosowany do współczesnych standardów tabor. Żadne z tych działań nie jest jednak podejmowane w Polsce, gdzie od dekad koleje wąskotorowe traktuje się prawie wyłącznie w kategoriach atrakcji turystycznych. Gorąca dyskusja dotycząca zmarnowanych szans polskich kolei wąskotorowych miała miejsce ostatnio pod twittem Andrzeja Adamczyka, który fotografował się z byłą panią premier Szydło w "kolejce" wąskotorowej w Jędrzejowie.
Zapisz się do newslettera:
