Lublin –Lubartów - Parczew: „Alibi zug” czy wzorcowa reaktywacja?

Na początku nieco historii

Wiosną 2000 r. zostały zlikwidowane połączenia pasażerskiej na linii nr 30 Łuków – Lublin przez Parczew i Lubartów. Przez 13 lat był prowadzony ruch towarowy. Okazjonalnie przejeżdżał także skład pasażerski, uruchamiany z inicjatywy lokalnego stowarzyszenia z Lubartowa. Jednak co istotne zarządca infrastruktury kolejowej nie zapomniał o tej linii i w miarę możliwości prowadził roboty torowe. Modernizację z dofinansowaniem ze środków unijnych, zagwarantowanych w ramach lubelskiego RPO, przeszedł odcinek z Lublina do Lubartowa. PKP PLK nie zapomniało o odcinku „parczewskim” naprawiając obiekty inżynieryjne wraz z wymianą mostu nad Tyśmienicą pod Parczewem. Odcinkowo wymieniono także elementy nawierzchni. Jak na linię lokalną zapewniono niezłą prędkość – 100-120 km/h (odcinek zmodernizowany) i 80 km/h (z ograniczeniami prędkości) między Lubartowem a Parczewem. Z myślą o pasażerach między Lublinem a Parczewem pojawiło się aż 8 nowych przystanków, jeden przesunięto w kierunku miejscowości.

Reaktywacja

W 2013 r. pociągi pasażerskie najpierw wróciły do Lubartowa (wiosna), potem do Parczewa (jesień). Przed uruchomieniem połączeń przewoźnik przygotował specjalną, bardzo atrakcyjną pod względem cenowym taryfę (Bilet lubartowski, później rozszerzony o odcinek parczewski). W obowiązującym do grudnia ubiegłego roku rozkładzie zapewniono 5-6 par pociągów na trasie Lublin – Lubartów, z czego dwa pociągi dojeżdżały do Parczewa. I właśnie liczba połączeń oraz ich układ (do Lublina pociągi przyjeżdżały ok. 6 i 18, do Parczewa ok. 17 i 22) spotkał się z krytyką. Wskazywano, że tak mała liczba pociągów to żadna oferta i najprawdopodobniej, wzorem połączeń Szczytno – Wielbark, z braku pasażerów połączenia trzeba będzie niebawem zlikwidować. Wbrew temu twierdzeniu, jak poinformował „Rynek Kolejowy” przewoźnik, w pierwszym miesiącu kursowania pociągi cieszyły się zadowalającą frekwencją, a do obsługi niektórych weekendowych kursów pociągi były obsługiwane przez najbardziej pojemne spalinowe zespoły trakcyjne, jakim dysponował przewoźnik. Inaczej mogliby się  nie zmieścić  pasażerowie.
W obecnie obowiązującym rozkładzie jazdy Marszałek Województwa Lubelskiego zlecił obsługę trzech par pociągów na odcinku Lubartów - Parczew. Siatkę połączeń uzupełniono o poranne połączenie z Lublina (wyjazd o 7:50) oraz powrotny z Parczewa (powrót o godzinie 10:22). Nadal więc obsługa linii nr 30 została tak zorganizowana, aby mógł ją obsłużyć jeden autobus szynowy. Jednak po ostatnich wzmocnieniach taborowych, w ramach swoistej promocji połączenia, przewoźnik skierował do jego obsługi najnowsze spalinowe zespoły trakcyjne serii SA137.

Przejazd

Skuszony chęcią poznania najnowszego pojazdu w „stajni” Przewozów Regionalnych, w zwykły dzień roboczy „zaliczyłem” opisywaną trasę środkową parą pociągów (wyjazd z Lublina godz. 15:54, przyjazd 18:43). Obserwacje wskazują na to, że reaktywacja połączenia jest udana. Na wyjeździe z Lublina w pociągu więcej niż połowa miejsc siedzących SA137 była zajęta. Większość pasażerów podróżowała do Lubartowa, choć pewna grupa dotarła do samej stacji docelowej. Wymiana pasażerów następowała większości przystanków – sporo osób wsiadło w Lubartowie, aby dojechać do Parczewa lub przystanków pośrednich. W kursie powrotnym pasażerów było wyraźnie mniej, jednak nie można powiedzieć, aby pociąg jechał pusty.
Na podstawie obserwacji można stwierdzić, że generalnie infrastruktura liniowa i punktowa została dość dobrze przygotowana na powrót pociągów na lokalną przecież trasę. Wydaje się tylko, że dla odcinka między miastami położonymi nad Wieprzem i Piwonią warto byłoby rozważyć zmianę lokalizację starych obiektów w Tarle i Gródku w kierunku centrów miejscowości, przez które przejeżdża pociąg. Lub dobudować dodatkowe przystanki, zwłaszcza w Tarle.

Wniosek

Trudno uznać za podstawę do wyciągania daleko idących wniosków jednorazowy przejazd to jednak wydaje się, że reaktywacje połączeń między Lubartowem a Parczewem można chyba uznać za udaną. Mimo niewielkiej liczby połączeń stworzono na tyle atrakcyjną ofertę, że znalazła zainteresowanie wśród grupy pasażerów. A głosowanie nogami jest chyba najlepszym potwierdzeniem celowości przeprowadzonej reaktywacji połączeń. Pozostaje mieć nadzieje, że mieszkańcy przyzwyczają się do pociągów i jeszcze tłumniej będą korzystać z pociągów np. przy codziennych dojazdach do pracy, co powinno być najlepszym gwarantem na utrzymanie połączeń.