Nietypowe wagony tramwajowe, brak oznaczeń linii i dobre skomunikowanie z metrem to charakterystyczne dla systemu tramwajowego francuskiego Lille wyróżniki. Jeszcze kilkanaście lat temu największym ewenementem tamtejszej sieci było jednak... samo jej istnienie.
W historii Europy niewiele było państw, w których tramwaj odgrywał tak ważną rolę, jak na początku XX wieku we Francji. Tak samo jednak jak spektakularny był rozkwit miejskiego transportu szynowego, widowiskowy był jego szaleńczy w skali upadek. Z przeszło setki wykorzystujących różne technologie zasilania sieci do końca lat 60. zeszłego stulecia pozostały w eksploatacji tylko trzy.
Jednym z systemów, który przetrwał totalną zmianę polityki transportowej w niemal wszystkich miastach, był ten w leżącym na północnym wschodzie kraju, przy samej granicy belgijskiej, dwustutysięcznym Lille. I on został jednak znacznie okrojony. W latach 50. zamknięto wszystkie linie o charakterze miejskim i czynne pozostały tylko dwa odcinki wybiegające do satelickich miejscowości Roubaix i Tourcoing. Ewenementem jest już sam fakt przetrwania sieci mniej więcej w ustalonym wtedy kształcie do dziś. Składający się z dwóch podmiejskich tras ze wspólnym odcinkiem w granicach stolicy regionu system ma jednak więcej wyróżniających go i godnych odnotowania aspektów.
Najważniejszym z nich jest ścisłe powiązanie tramwaju z innymi środkami transportu szynowego. Jedyną zmianą przebiegu po zaprzestaniu likwidacji kolejnych odcinków było przeniesienie wspólnego dla obu tras krańca w Lille pod dworzec Flanders, do którego w 1983 roku doprowadzono tramwajowy tunel. Dzięki temu tramwaj obsługuje obie leżące tuż obok siebie stacje kolejowe, wspomnianą Flanders i przeznaczoną dla kolei dużych prędkości Europe.
Kraniec tramwajowy jest również punktem przesiadkowym na otwartą wraz z tunelem tramwajowym sieć metra. To niejedyny punkt styczny obu systemów aglomeracyjnej komunikacji szynowej. Jeśli wsiąść przy dworcu Flandres do pociągu drugiej linii, można przesiąść się na tramwaj jeszcze trzy razy. Najpierw metro przecina się z tramwajem zmierzającym do Roubaix, by po kilku minutach jazdy dotrzeć na stację położoną tuż przy jego przystanku końcowym. Siedem stacji dalej podziemna kolej styka się natomiast z linią do Tourcoing tuż przy jej podmiejskim krańcu.
Więcej na ten temat w serwisie Transport-Publiczny.pl
Zapisz się do newslettera:
