Na etapie planowania i projektowania dróg czy linii kolejowych należy uwzględniać szlaki migracyjne różnych gatunków, zwłaszcza będących przedmiotem zainteresowania Unii Europejskiej. Wynika to chociażby z konieczności utrzymywania spójności sieci Natura 2000.
Jednak w dostępnych materiałach nie zawsze można odczytać dokładny przebieg korytarzy ekologicznych. Dlatego warto rozważyć możliwość skorzystania z niedawno udostępnionych danych z dokładnym przebiegiem korytarzy ekologicznych.
Korytarze ekologiczne to tereny umożliwiające migracje roślin, zwierząt lub grzybów. Gatunki przemieszczają się między dogodnymi siedliskami. Zwykle szlakami migracyjnymi zwierząt są doliny dużych i średnich rzek, tereny leśne oraz obszary otwarte takie jak łąki i pola z kępami zadrzewień. Aby obszar mógł pełnić funkcje korytarza ekologicznego, na danym terenie zwierzęta powinny znaleźć odpowiednie warunki, np. móc się pożywić i znaleźć miejsca do odpoczynku. Istotne jest, aby korytarze ekologiczne zachowywały swoją ciągłość. Powstanie bariery ekologicznej, czyli obiektu uniemożliwiającego przemieszczanie się „dzikiemu życiu”, może doprowadzić nawet do wyginięcia danej populacji zwierząt.
Przez Polskę przebiega 7 głównych korytarzy ekologicznych o znaczeniu międzynarodowym (paneuropejskim). Najważniejsze trasy migracji biegną fragmentami dolin dużych i średnich rzek (Wisły, Odry, Bugu) oraz kompleksami leśnymi. Ważny szlak migracyjny stanowią również Karpaty. Uzupełnieniem podstawowej sieci są korytarze o znaczeniu krajowym. Najgęstsza sieć obszarów pełniących funkcje korytarzy ekologicznych znajduje się na zachodzie oraz w północno- i południowowschodnich częściach naszego kraju.
Obszary umożliwiające przemieszczanie się gatunków będących przedmiotem ochrony Unii Europejskiej, obok ostoi siedliskowych i ptasich, są ważną częścią europejskiej sieci ekologicznej Natura 2000. Istnienie korytarzy zapewnia jej spójność. Pełnią one ważną funkcje dla trwałości gatunków objętych ochroną – za sprawą „dróg życia” możliwa jest wymiana genów między różnymi populacjami, a to przyczynia się do trwałości występowania danego gatunku na określonym obszarze. Dzięki istnieje możliwość zasiedlania nowych obszarów i wzrostu ich bioróżnorodności.
Z uwagi na znaczenie korytarzy ekologicznych w ochronie przyrody, obszary te są przedmiotem ochrony przez przepisy prawa. Zabezpieczenie takich obszarów następuje przez zapisy w planach zagospodarowania przestrzennego, bywa, że są objęte formami ochrony przyrody. Na straży utrzymywanie drożności korytarzy ekologicznych stoi również orzecznictwo unijne. W przypadku realizacji inwestycji, zwłaszcza o charakterze liniowym, zabezpieczenie dotychczasowej funkcji terenu jest przedmiotem zainteresowania organu określającego środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację inwestycji. Stąd nakładane są na inwestorów obowiązki związane z budową przejść dla różnych grup zwierząt, włączając w to największe i najdroższe zarazem przejścia górne dla dużych zwierząt.
Więcej na portalu rynekinfrastruktury.pl
Zapisz się do newslettera:
