Infrastruktura

Korespondencja z USA. Startuje budowa KDP z Dallas do Houston

Dalej

Wstecz

Partnerzy działu

Autor:

Piotr Kumelowski

Data publikacji:

14-12-2019

Tagi:

Ameryka Północna, Kdp, Kolej w USA

Tagi geolokalizacji:

Stany Zjednoczone , USA

Źródło:

Rynek Kolejowy

Podziel się ze znajomymi:

INFRASTRUKTURA

Korespondencja z USA. Startuje budowa KDP z Dallas do Houston

Fot. Chao-Hwa Chen, wikipedia

Hiszpańsko-amerykańskie prywatne konsorcjum Texas Central, planujące budowę 240-milowej pasażerskiej linii Dallas-Houston, podpisało kontrakt wartości 14 mld dolarów z włoską firmą Salini Impregilio (która prowadziła już wstępne prace planistyczne) na budowę infrastruktury tego połączenia – 131 wiaduktów i 130 odcinków biegnących nasypami, z kompletną nawierzchnią oraz budowę budynków zaplecza technicznego.

Wykonawca budynków stacyjnych oraz urządzeń srk ma być wyłoniony jeszcze w grudniu Uściślono już wszystkie wymogi federalnego nadzoru kolejowego (FRA), do czerwca 2020 r. mają być sfinalizowane prywatne źródła finansowania (bez dofinansowań federalnego i stanowego). Texas Central planuje pozyskanie japońskiego taboru na bazie Shinkansena, zapewniając 90-minutowy czas przejazdu. Nie jest to pierwsza próba budowy KDP w Teksasie, ale Texas Central wydaje się bliżej sukcesu niż poprzednicy w latach 80-tych i 90-tych XX wieku.

Nowojorska kolej dojazdowa LIRR (Long Island Rail Road) prowadzi ruch po płaskim jak stół terytorium wyspy. Spowodowało to, iż prawie wszystkie przejazdy kolejowo-drogowe są tam na jednym poziomie. Nie przeszkadzało to przez dziesięciolecia, ale wobec wzrastającego ruchu samochodowego i zanikającego w powszechnej świadomości niebezpieczeństwa związanego z przekraczaniem torów podjęto prace mające wyeliminować kilkanaście najgroźniejszych przejazdów poprzez budowę wiaduktów wykonywanych w nowatorskiej tutaj, lecz opatentowanej dawno we Włoszech, metodzie przygotowania na mokro żelbetowego koryta wiaduktu tuż obok przejazdu, które to koryto jest następnie podsuwane pod tory przez hydrauliczne siłowniki. Wideo pokazuje ten efektywny sposób minimalizujący zakłócenia w ruchu tak kolejowym, jak i drogowym.

Bieżący numer amerykańskiego miesięcznika Trains publikuje obszerne dossier na temat zanikających przewozów jednowagonowych oraz cytuje rozmówców komentujących to zjawisko, jak i oferujących środki zaradcze. Szczyt przewozów mierzony liczbą nadanych wagonów ładownych miał miejsce w roku 2006, od tego czasu wszystkie kategorie taryfowe notują spadki, z wyjątkiem intermodalu, ropy, piasku używanego w wydobyciu ropy i gazu metodą ‘cracking’, płodów rolnych oraz produktów chemicznych. Wielkie towarzystwa kolejowe w sposób naturalny koncentrują się na pociągach marszrutowych i zwartych wahadłach, proces ten przyspieszył w ostatnich latach. Od lat trwa deindustrializacja i przenosiny fabryk do Meksyku i Chin. Drastycznie spadła liczba bocznic. Nadawcy pojedynczych wagonów nie mogą w sposób ciągły śledzić ich ruchu ze względu na informatyczne “czarne dziury” między węzłami. Czas przewozu bywa katastrofalnie długi: np. pojedyncze nadania z Georgii do Nebraski wędrowały od 14 do 21 dni, zaś droższe o 15-20% ciężarówki dostarczały ładunki w tej relacji w 48 godzin. Z pomocą przewozom jednowagonowym przychodzą natomiast Short Lines (Krótkie linie), które współpracując z dużymi przewoźnikami zapewniają klientom aktywną i troskliwą obsługę na pierwszej i ostatniej mili.

W niedzielę 27 października przypadła 115. rocznica otwarcia pierwszej linii nowojorskiego metra. Subway IRT (Interborough Rapid Transit) połączyła ratusz na południowym Manhattanie z wciąż wówczas sielskimi rejonami 145. ulicy na północy wyspy. Pierwsza linia liczyła 28 stacji i była od razu zaprojektowana jako czterotorowa, z przystankami lokalnymi i ekspresowymi. W rocznicę otwarcia na części historycznej trasy kursował skład złożony z zabytkowego taboru z muzeum metra na Brooklynie.

W tym roku przypada 150. rocznica wynalazku hamulca pneumatycznego wg patentu George’a Westinghouse’a. Jak jeżdżono wcześniej demonstruje nieco załączony film, gdzie od scenek pokazujących hamulcowych balansujących na dachach wagonów o każdej porze dnia i nocy i przy każdej pogodzie – włos się jeży.

Ze świata

Chińskie konsorcjum zwycięża w przetargu na zaprojektowanie, budowę, 20-letnia eksploatację i utrzymanie pierwszej linii metra w Bogocie, stolicy Kolumbii. Naziemna trasa będzie mierzyć 24 km z 16 stacjami z uwzględnieniem sejsmicznych zagrożeń. Tabor wyprodukują CRRC i Bombardier.

Południowoafrykańska kolej Transnet pobiła swój własny, światowy rekord towarowego brutta: wahadło eksportowej rudy manganowej liczyło 375 wagonów na trasie długości 861 km.

Prędzej czy póżniej musiało do tego dojść: w Anglii, kolebce kolei żelaznych, aktywiści walczący ze “zmianami klimatycznymi” wzięli na celownik czynne parowozy, jako emitujące dwutlenek i tlenek węgla, dwutlenek siarki, niespalone cząstki węgla oraz możliwe śladowe ilości metali ciężkich. Ponieważ brytyjskie muzealne kolejnictwo cieszy się ogromnym zainteresowaniem i poparciem tamtejszego społeczeństwa (miliony odwiedzających rocznie) – wygaszenie parowozów w imię ochrony matki-Ziemi przed jej ostateczną zagładą jest mało prawdopodobne.

Partnerzy działu