Czeska firma nadaje stacjom i dworcom nowe oblicza

Projektanci nie projektują rzeczy, które szokują od pierwszego spojrzenia. Jednocześnie obiekty mmcité+ bez względu na budżet wywołują pozytywne emocje. Konstruktorzy razem z projektantami ukierunkowują plany projektantów, zajmują się szczegółami inwestycji, przebiegiem prac technicznych. Project managerowie kończą budowę już na miejscu, również według projektu kogoś innego. To kompleksowe podejście do zlecenia od początku po jego precyzyjne dociągnięcie do końca jest największą zaletą firmy.

Emocje, które na dworcach rodzą się między ludźmi są niepowtarzalne. Zadaszenie jest tylko pewnego rodzaju świadkiem. Nie przykuwa uwagi. Podróżujący mają zapamiętać to, co się rozegrało między nimi, a peron ma być wobec nich pokorny. – Perony wyspowe nie powinny mieć ambicji dzieł sztuki, samodzielnych obiektów. Powinny sprawiać wrażenie dobrej jakości mebla, a ten jest dobry wtedy, kiedy nie przeszkadza. Powinna to być czysta forma, która ma jednak wzbudzać emocje – uważa założyciel firmy mmcité+ i projektant Radek Hegmon. Pomimo to, każdy wyspowy peron ma jakiś szczegół, który czyni go pod pewnym względem nowym, innym. Podobnie jak z wyglądem auta. Podstawowy kształt jest mniej więcej taki sam, zmieniają się jedynie szczegóły.

Żadna rewolucyjna nowość bez zaaplikowania doświadczenia nie działa lub jest ekstremalnie droga. To obowiązuje również dla zadaszenia stacji kolejowych. – Mamy wieczny konflikt z projektantami, którzy czasem pomijają w swoich produktach praktyczną, użyteczną stronę. Często musimy ich poskramiać. Staramy się nie tłumić ich pomysłu na formę, a równocześnie musimy przeforsować funkcjonalność. Gdybym to miał powiedzieć bardziej wzniośle, to powiedziałbym im, że woda nigdy nie pocieknie w górę – uśmiecha się Tomáš Graubner, główny konstruktor firmy mmcité+. Jest ona prekursorką w wydobywaniu designu również u tak pozornie prostych obiektów jak zadaszenie stacji kolejowych i peronów.

W latach dziewięćdziesiątych nikt nie chciał projektować daszków, zmieniać kształtu tych obecnych. Wystarczyło, że na ludzi nie padał deszcz. Te czasy już dawno minęły, ale nadal obowiązuje to, że projektant jest pod presją budżetu, funkcjonalności. Koleje potrzebują zunifikowanych obiektów, które są łatwe w utrzymaniu. Za nietypowymi obiektami kryją się problemy z konserwacją. – Staramy się jednak wnieść do zadaszenia peronu atmosferę, design. Na przykład w Trenczynie na Słowacji zagraliśmy z kolorowym szkłem, ze świetlikami. One przy pomocy światła i cienia tworzą atrakcyjny element plastyczny. Chcemy, aby nasze daszki oddziaływały jak najprościej i jednocześnie posiadały atrakcyjny detal – opisuje Radek Hegmon. Dworzec w Trenczynie uważa mmcité+ w wielu aspektach za nowatorski. Jest to dowód na to, że z prostego zadaszenia można stworzyć ciekawą wizualnie przestrzeń, która jest atrakcyjna, funkcjonalna i przyjemna dla użytkownika.

Przestrzeń dworca nie musi być miejscem zunifikowanym. Jeśli jest dobrze zaprojektowana i zawiera detale funkcjonalne, podróżni podświadomie czują, że przestrzeń wokół nich jest przemyślana. – To nasz wielki plus. Potrafimy klientowi zaoferować kompleksowe usługi. Duże wsparcie techniczne przy realizacji jego wyobrażeń od projektu aż po ukończenie budowy – mówi dyrektor oddziału mmcité+ w Polsce Petr Vavrouška. Firma teraz buduje zadaszenia peronów i centra przesiadkowe w Szwajcarii i Niemczech, np. dla Deutsche Bahn największy niemiecki projekt zadaszenia dworca w Würzburgu. Kolejnym dużym zleceniem jest trudna odnowa zadaszenia hali dworca Głównego w Pradze. Odbywa się bowiem przy normalnym użytkowaniu przez pasażerów. Nowe projekty oczekuje mmcité+ i w Polsce, gdzie już zbudowała na przykład dworzec Łódź Widzew albo zadaszenia wyjść z metra w Warszawie.