Afera w „Rejewskim”: PKP IC cofa karę, ale nie przeprasza

Sprawa została nagłośniona przez „Gazetę Wyborczą”. 24 lipca pasażerka z Torunia wybrała się z niepełnosprawnym synem do Warszawy na badania i zabiegi rehabilitacyjne w Instytucie Matki i Dziecka. W drodze powrotnej konduktor pociągu IC „Rejewski” zakwestionował jej uprawnienia do 78-procentowej ulgi ustawowej, twierdząc, że SMS-owe potwierdzenie wizyty (według pasażerki Instytut wystawia je wyłącznie w takiej formie) nie jest wystarczającym dowodem celu podróży.

PKP IC: Anulowaliśmy karę, oddaliśmy pieniądze

Wbrew informacjom, które uzyskał na infolinii mąż pasażerki (i które w wypowiedziach dla „Wyborczej” potwierdziła Agnieszka Serbeńska z biura prasowego spółki), konduktor uparcie twierdził, że konieczny jest papierowy dokument. Rozmowa – według relacji pasażerki prowadzona w sposób niezwykle władczy i opryskliwy – zakończyła się wystawieniem kary za brak ważnego biletu. Pasażerka pod presją przyjęła wezwanie do zapłaty, chcąc zakończyć podróż i chronić dziecko.

W odpowiedzi na nasze pytania w tej sprawie Serbeńska poinformowała, że spółka uwzględniła złożoną przez pasażerkę reklamację i anulowała karę. – Każdy pasażer ma prawo złożyć reklamację, w tym odwołać się od wezwania do zapłaty, przedstawiając sytuację i odpowiednie dokumenty. Przewoźnik przeanalizował zgłoszenie reklamacyjne pasażerki i załączone dokumenty, w tym zaświadczenie o odbytej wizycie. Przewoźnik postanowił zwrócić wpłaconą kwotę należności wynikających z wystawionych wezwań do zapłaty – podkreśla przedstawicielka PKP IC.

Przepisy są niejasne. A zdrowy rozsądek?

Przewoźnik nie przeprasza jednak za zachowanie konduktora, którego nadal broni. – Na pewno trudno uznać za potwierdzenie stawienia się na wizytę lekarską (badanie, konsultację, zajęcia rehabilitacyjne czy zajęcia terapeutyczne) wiadomość SMS o wyznaczonym terminie i miejscu danej wizyty. Warto zatem pamiętać o pobraniu z placówki pisemnego potwierdzenia odbytej wizyty – argumentuje. Jak jednak wynika z artykułu „GW”, choć ustawodawca określił dokumenty, które musi zebrać pasażer (zaświadczenie, zawiadomienie lub skierowanie wskazujące termin i miejsce poświadczające ulgę w drodze na badania, a w drodze powrotnej – potwierdzenie stawienia się w terminie w placówce), nieuregulowana została kwestia cyfrowych potwierdzeń wizyt. Z drugiej strony – jeśli, jak podaje przewoźnik, do reklamacji załączono zaświadczenie o wizycie, oznacza to, że w pewnych sytuacjach uzyskanie dokumentu w formie papierowej w IMID jest jednak możliwe.

Zadaliśmy przewoźnikowi pytanie o to, dlaczego – choć wcześniej pasażerka podróżowała z synem na tej trasie pociągami PKP IC wielokrotnie – konduktor opisany w artykule był pierwszym, który zakwestionował jej uprawnienia do ulgi 78%. Spytaliśmy, czy – wobec niejednoznaczności przepisów – nie byłoby lepiej rozstrzygnąć tę wątpliwość na korzyść pasażera. Zasugerowaliśmy, że takie działanie okazałoby się korzystniejsze również dla przewoźnika, dając pasażerom poczucie bezpieczeństwa – podczas gdy postawa taka, jak biorącego udział w zajściu konduktora, może zniechęcić wiele osób do korzystania z usług PKP IC. Poprosiliśmy też o odniesienie się do słów kierownika pociągu, który w rozmowie z mężem pasażerki stwierdził, że nie ma wpływu na decyzje podległych sobie konduktorów. W wiadomości zwrotnej z PKP IC odpowiedzi na te pytania jednak nie padły.