ŁKA miała być początkowo spółką taborową

– Na początku planowaliśmy Łódzką Kolej Aglomeracyjną jako spółkę taborową. Chcieliśmy iść w układ „europejski”: jako organizator mielibyśmy tabor i szukalibyśmy jak najtańszych operatorów – mówiła niedawno na Uniwersytecie Łódzkim Teresa Woźniak, dyrektor w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Łódzkiego. Ostateczny kształt przedsiębiorstwa miał być wynikiem warunków przyznawania dotacji unijnych, z których skorzystało województwo, by zakupić m.in. 20 jednostek Stadler Flirt.

Zakup taboru rozwiązaniem lepszym niż modernizacja starego

Teresa Woźniak podkreślała, że koncepcja stworzenia ŁKA powstawała w czasach niepewności, gdy prawdopodobna wydawała się likwidacja Przewozów Regionalnych. W jej opinii ostatecznie osiągnięto jednak – pomimo konieczności szybkiej zmiany koncepcji formalnej i reagowania na ówczesne problemy rynku – znaczący sukces. – Z perspektywy czasu powiedziałabym, że najważniejsze jest zdanie pasażera. A pasażerowie, kupując bilety, opowiedzieli się za tą spółką – podkreślała uczestniczka konferencji „Konsument na rynku kolejowych przewozów pasażerskich”.

Wskazywała też, że właściwa okazała się koncepcja oparcia floty przewoźnika o jednostki fabrycznie nowe. – Pasażer takiego taboru oczekuje. Początkowo próbowaliśmy modernizować tabor [mowa tu o jednostkach EN57 eksploatowanych przez Przewozy Regionalne], ale okazało się, że podróżny chce podróżować m.in. z Wi-Fi, z klimatyzacją, z zamkniętym obiegiem [w toaletach] – stwierdziła (choć zmodernizowane EN57 są wyposażone w te udogodnienia). Jej zdaniem jakość taboru bywa nawet ważniejsza od czasu przejazdu.

Dzięki ŁKA łatwiej było zintegrować kolej z komunikacją miejską

– Mieliśmy badanie ankietowe, [z którego wynikało, że] pasażer skłonny jest pojechać 10 minut dłużej [w bardziej komfortowych warunkach] – opisywała. Stwierdziła też, że powołanie własnego przewoźnika ułatwiło integrację taryfową z innymi środkami transportu. – Wprowadziliśmy Wspólny Bilet Aglomeracyjny z miastami, które są na trasie – opisywała. – Oczywiście napotkaliśmy na szereg problemów, m.in. związanych z wysokością ulg ustawowych. Tu trudność związana jest z tym, że jeśli się chce naprawdę zintegrować ofertę, można nie mieć dopłaty do biletów kolejowych [rekompensaty budżetowej do biletów ulgowych] – wskazywała.

– Krok po kroku doszliśmy do tego, że mając dwóch przewoźników, wprowadziliśmy na swoim terenie wzajemne honorowanie biletów – podsumowała dotychczasowe działania przedstawicielka UMWŁ. – Pasażer nie musi się więc zastanawiać, czy jedzie pociągiem PR, czy ŁKA. Jedyne, co musi mieć, to bilet na tę trasę – tłumaczyła. Na koniec swojego wystąpienia podkreśliła, że ułatwieniem w poprawie stanu komunikacji kolejowej była możliwość podejmowania decyzji przy współpracy z przewoźnikiem działającym na miejscu bez konieczności dodatkowych uzgodnień w tym zakresie.