Koleje coraz bezpieczniejsze: W 2015 najmniej wypadków od dekady

PKP Polskie Linie Kolejowe poinformowały o stanie bezpieczeństwa ruchu kolejowego w 2015 r.

Wg danych zarządcy infrastruktury kolejowej aż 75 proc. wszystkich zdarzeń na kolei powodują nieostrożni kierowcy oraz piesi. Pozostałe to kolizje bądź wykolejenia, w których – kolejny już rok – nikt nie ucierpiał. Liczba tych zdarzeń zmniejszyła się w porównaniu do roku 2014 o 12 procent. O tyle samo spadła liczba wypadków na przejazdach.

– W roku 2015 zanotowaliśmy najmniej wypadków w okresie ostatnich 10 lat od kiedy prowadzimy szczegółową statystykę. To bardzo dobry wynik – powiedział Andrzej Pawłowski, wiceprezes PKP Polskich Linii Kolejowych SA.

Nie tylko infrastruktura

Działania spółki zmierzające do poprawy bezpieczeństwa skupiają się na trzech obszarach: modernizacji infrastruktury, szkoleń pracowników i kampaniach informacyjnych adresowanych do uczestników ruchu kolejowo – drogowego.

Bezpieczeństwo jest priorytetem PLK. Tylko w 2015 roku przeprowadzono 120 000 wewnętrznych kontroli w zakresie bezpieczeństwa ruchu kolejowego oraz blisko 80 wewnętrznych audytów Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem.

Nacisk na szkolenie kadr

PLK rozbudowuje również program szkoleń. W ubiegłym roku przeszkolono ponad 25 000 osób odpowiedzialnych za bezpieczne prowadzenie pociągów. Od kilku miesięcy dyżurni ruchu są szkoleni na nowym symulatorze, który PLK wybudowała za ponad 4 mln zł. W ciągu trzech miesięcy blisko 200 osób już przećwiczyło na nim różne sytuacje, które mogą zdarzyć się każdego dnia. Program szkoleń jest cały czas uzupełniany o nowe elementy.

– W 2014 i 2015 r. przeszkoliliśmy wszystkich pracowników odpowiadających za bezpieczeństwo ruchu w zakresie dodatkowych umiejętności. Szkolenie dotyczyło konkretnych sytuacji, które mogą zdarzyć się na posterunku ruchu. Nowy symulator dyżurnego ruchu pozwala przećwiczyć reakcję w sytuacjach, które w normalnej pracy mogą się nie zdarzyć – powiedział prezes Pawłowski.

PLK inwestuje w sprzęt i modernizuje infrastrukturę. Tylko w ubiegłym roku wyremontowano ponad 800 km torów, 600 km sieci trakcyjnej, wymieniono 1250 rozjazdów, zmodernizowano 670 przejazdów kolejowo – drogowych i wybudowano 84 wiadukty, którymi zastąpiono przejazdy. Wszystkie te elementy bezpośrednio wpływają na poprawę bezpieczeństwa na sieci kolejowej.

Nowoczesna infrastruktura to nowe zagrożenia

Paradoksalnie jednak zmodernizowana infrastruktura przynosi nowe ryzyka, z którymi musi zmierzyć się zarządca infrastruktury. Ruch pociągów przywracany jest na odcinkach, gdzie pociągi dawno nie jeździły. Na wielu trasach zwiększono prędkość, a jednocześnie pociągi są cichsze. Stanowi to nowe zagrożenie dla pieszych, którzy nie są przyzwyczajeni do tej sytuacji. Jest to szczególnie istotne, gdyż w ostatnich latach PLK zanotowała wzrost liczby pieszych przechodzących przez tory w niedozwolonym miejscu.

– Zależy nam na tym, by pociągi jeździły ciszej, ale w tym momencie są bardziej niebezpieczne dla pieszego. Pewną odpowiedzią na tę sytuację może być kampania promocyjna na tych przejściach, na których zwiększa się prędkość pociągu. Czynnika ludzkiego jednak nie jesteśmy w stanie wyeliminować – powiedział Adam Tarnowski, psycholog transportu z Uniwersytetu Warszawskiego.

Dobrym rozwiązaniem jest wprowadzanie nowych oznaczeń i znaków ostrzegawczych.

– Następuje jednak adaptacja do ryzyka. Jeśli gdzieś pojawia się nowy znak, to piesi bardziej uważają przechodząc przez tory przez dwa dni, a później się przyzwyczajają i są mniej uważni. Samo postawienie znaku nie załatwia sprawy. Dobrym pomysłem jest wprowadzanie co jakiś czas zmian w oznakowaniu i informacji wizualnej w niebezpiecznych miejscach. Ważne jest odnawianie znaków i przejść. Nawet zwyczajne przemalowanie barierki czy znaku powoduje, że uczestnicy ruchu są bardziej uważni – wyjaśnia Tarnowski.

PLK stara się edukować społeczeństwo o nowych zagrożeniach. Spółka od 11 lat kampanię „Bezpieczny przejazd – „Szlaban na ryzyko!”. W jej nowej odsłonie PLK koncentruje się na promowaniu kultury bezpieczeństwa i wyjaśnianiu dwóch aspektów: podejmowania skrajnego ryzyka oraz psychologicznych następstw wypadków – skutków brawury, rutyny i pośpiechu.